Spotkanie rozpoczął „Duet okazjonalny i przyjaciele” w składzie: Onofrio Della Medaglia, Tadeusz Hołosyniuk, Krzysztof Ziemba, Mateusz Żydek. Mini-koncert zespołu wzbudził ogromny aplauz publiczności.
Julia Hartwig wyraża przekonanie, że „prawdziwa poezja jest nie tylko wielkim doświadczeniem estetycznym, ale przede wszystkim wyrażeniem jakichś głębokich prawd o świecie”. Uczestnicy spotkania wybrali właśnie takie teksty, które wpisują się w to przekonanie polskiej poetki i najbardziej przemawiają do ich wrażliwości.
W spotkaniu udział wzięli członkowie Klubu Powiększania Wyobraźni, członkinie Klubu Poetów i Twórców Ludowych Ziemi Jasielskiej „Michalina” i zaprzyjaźnieni z Biblioteką – Piotr Hudyma, dziennikarz i autor komiksów, Jolanta Jaracz, dogoterapeutka, Edward Lecheta, poeta, animator teatralny oraz Beata Preisner, poetka i malarka. Zaproszenie przyjęli także: poetka z Kołaczyc Jadwiga Matuszewska, poeta i pisarz Ryszard Oleszkowicz oraz Beata Świszcz, poetka działająca w ośrodkach kultury – krośnieńskim i tarnowieckim.
Teresa Furmanek-Wnęk wybrała tekst jasielskiego poety J. Gronkiewicza „Zieleń”, Stanisława Czernik sięgnęła po K. Kawafisa „Czekając na barbarzyńców”, a Dorota Kamińska po R. Krynickiego „Silniejsze od lęku”, natomiast Barbara Tora przeczytała swój wiersz o Jaśle pt. „Ziemia jasielska”:
Choć nie jestem rodowitą jaślanką to Jasło jest moim ukochanym miejscem na ziemi – przyznała.
„Michaliny” zaprezentowały w większości własną twórczość: Maria Chochołek /„Być poetą”/; Maria Gubała /„Pamiętam was”, „Zmarszczki”/; Maria Homlak /„Małżeństwo”/; Krystyna Pilch /„Słowa miłości”/; Bernadeta Samborska /„Jeszcze wczoraj”/; Maria Słowik /„Istota miłości”/; Halina Urban /„Ona, kura domowa”/. Alicja Antonik wzruszyła słuchaczy wierszem „Ostatni list”, Lidia Witkowska zaskoczyła recytacją utworu J.I. Kraszewskiego „Dziad i baba”, a prezes Klubu Teresa Macek wybrała wiersz o wiośnie Marii Tomasik i „Rozmowę liryczną” K.I. Gałczyńskiego.
Tegoroczne święto obfitowało w liryki osobiste, pytania o egzystencjalne sensy i mierzenie się z historią. Po raz kolejny okazało się, że czytając poezję można nie tylko miło spędzić czas, ale także poczuć wspólnotę emocji, uczuć, słów.
